Je telefoonstem
vanuit Jeruzalem
of een ander gebied
ver weg van mijn bed
herkende ik beter
dan je kleine gezicht
rechtsboven in beeld.
Of je goed was
wist ik niet
maar je naam
was dat zeker
En laatst
in een mijmering
was jij daar
toen we weer eens
over vroeger
praatten
Want alleen jij, Conny
lukte het
ons puberbrein
te voeden met nieuws
voordat wij ‘s ochtends
te fiets
de doctrine in reden
En door de jaren
werd Meneer Mus
gewoon Conny
van het nieuws
en hadden wij een held erbij
Conny Mus,
ook wij gaan je missen.
Heimwee
Ik lette even niet op
op de Honingerdijk
en viel languit
met mijn gezicht
in kinderspelen
en op de Maasboulevard
knalde ik pardoes
tegen een zoen
met natte haren
op de Blaak liep ik
toen ik keihard onderuit ging
over sterveloosheid
en studiepunten
waarna de Coolsingel
me in mijn gezicht sloeg
met korte flirts
en lange nachten
of andersom
dat weet ik niet meer
het was toen
dat ik besloot
om in het Oosten te blijven
op de trap van het WTC
moest ik even gaan zitten
om zachtjes te wrijven
over al dit zeer
ik keek om me heen
om de schade op te nemen
en zag mijn hele leven
uitgesmeerd over bruggen en straten.
op de Honingerdijk
en viel languit
met mijn gezicht
in kinderspelen
en op de Maasboulevard
knalde ik pardoes
tegen een zoen
met natte haren
op de Blaak liep ik
toen ik keihard onderuit ging
over sterveloosheid
en studiepunten
waarna de Coolsingel
me in mijn gezicht sloeg
met korte flirts
en lange nachten
of andersom
dat weet ik niet meer
het was toen
dat ik besloot
om in het Oosten te blijven
op de trap van het WTC
moest ik even gaan zitten
om zachtjes te wrijven
over al dit zeer
ik keek om me heen
om de schade op te nemen
en zag mijn hele leven
uitgesmeerd over bruggen en straten.
De Electrische Magneetsleutel
Welke onverlaat heeft dat grijze ding bedacht
wat je tegen een vuilnisbak moet houden
terwijl je met een stinkende zak
schuin in je ene hand
en het dingetje in je andere
niemand weet precies waar
ergens in de buurt van dat knopje
tot ie klik zegt
en dan oppassen
dat je dat ding niet meegooit.
Hadden ze niet gewoon
een wachtwoord kunnen verzinnen
een touchscreen
of een dwerg die het deksel opendoet
nadat je een vies liedje hebt gezongen
dan heb je tenminste je handen vrij
in plaats van dat achterlijke dingetje
wat je eerst nog moet zoeken
omdat het zichzelf weer eens
kwijt heeft gemaakt
dat dan weer wel.
wat je tegen een vuilnisbak moet houden
terwijl je met een stinkende zak
schuin in je ene hand
en het dingetje in je andere
niemand weet precies waar
ergens in de buurt van dat knopje
tot ie klik zegt
en dan oppassen
dat je dat ding niet meegooit.
Hadden ze niet gewoon
een wachtwoord kunnen verzinnen
een touchscreen
of een dwerg die het deksel opendoet
nadat je een vies liedje hebt gezongen
dan heb je tenminste je handen vrij
in plaats van dat achterlijke dingetje
wat je eerst nog moet zoeken
omdat het zichzelf weer eens
kwijt heeft gemaakt
dat dan weer wel.
Barbie en de Man van Zes Miljoen
Barbie en de man van zes miljoen kruipen achter de bank op zoek naar avonturen.
Gewapend met een blauwe walkman, te groot voor kleine handen, en headset met schuimrubberen oordoppen -oranje- , veroveren zij het universum van de woonkamer.
In hun oren Tubular Bells, de toffe muziek van Bassie en Adriaan, hun ogen en stemmen samengeknepen, fluisterend, dreigend.
Pas op, daar in vijandelijke linie ligt de hond, ook wel bekend als de ‘ennemie’.
Hij slaapt, ga er tijgerend langs: Over.
Ellebogen schuren over het tapijt, knieën bedrukt met appelapplicatie voelen geen pijn.
Nog een meter slechts, naar de ovenla, blinkend in het vizier.
In het licht van de hoge keukenramen berekenen zij de route.
Een paar meter te gaan, zij tellen hun kleine stappen, hier tellen zij altijd mee.
De wereld buitensluitend, sluipen Barbie en de Man van Zes Miljoen geruisloos door de kamer.
Blond haar wipt nieuwsgierig boven een tafel, een bonk, een vloek, de Man van Zes Miljoen is weer eens gevallen.
Voetstappen op de trap.
Blijf laag: Over. Ik dek je: O…
Een duw, een stomp, trots is zoveel groter dan liefde.
Stomme trut: Over. Ik ben er bijna: Oh, een sleutel in het slot.
Niets is onbereikbaar, zij weten alles te vinden, alleen of samen, maar altijd stil en snel.
Malende kaken slikken supersnel, smakkende mondhoeken glimlachen een bruine lach,
grote ogen kijken omhoog.
Geen tijd voor overwinningsgebaren, alleen het stille genieten van een wikkel zenuwachtig krakend in een kleine broekzak.
Twee felle vingers wijzen automatisch naar
Barbie en de Man van Zes Miljoen, soms tegen maar meestal met elkaar.
Gewapend met een blauwe walkman, te groot voor kleine handen, en headset met schuimrubberen oordoppen -oranje- , veroveren zij het universum van de woonkamer.
In hun oren Tubular Bells, de toffe muziek van Bassie en Adriaan, hun ogen en stemmen samengeknepen, fluisterend, dreigend.
Pas op, daar in vijandelijke linie ligt de hond, ook wel bekend als de ‘ennemie’.
Hij slaapt, ga er tijgerend langs: Over.
Ellebogen schuren over het tapijt, knieën bedrukt met appelapplicatie voelen geen pijn.
Nog een meter slechts, naar de ovenla, blinkend in het vizier.
In het licht van de hoge keukenramen berekenen zij de route.
Een paar meter te gaan, zij tellen hun kleine stappen, hier tellen zij altijd mee.
De wereld buitensluitend, sluipen Barbie en de Man van Zes Miljoen geruisloos door de kamer.
Blond haar wipt nieuwsgierig boven een tafel, een bonk, een vloek, de Man van Zes Miljoen is weer eens gevallen.
Voetstappen op de trap.
Blijf laag: Over. Ik dek je: O…
Een duw, een stomp, trots is zoveel groter dan liefde.
Stomme trut: Over. Ik ben er bijna: Oh, een sleutel in het slot.
Niets is onbereikbaar, zij weten alles te vinden, alleen of samen, maar altijd stil en snel.
Malende kaken slikken supersnel, smakkende mondhoeken glimlachen een bruine lach,
grote ogen kijken omhoog.
Geen tijd voor overwinningsgebaren, alleen het stille genieten van een wikkel zenuwachtig krakend in een kleine broekzak.
Twee felle vingers wijzen automatisch naar
Barbie en de Man van Zes Miljoen, soms tegen maar meestal met elkaar.
Ze woont in een huis
dat heet De Rieg
en niemand die haar zeggen kan
wat het betekent
want dat kost tijd
het huis van oma
is net zo groot
als mijn kleerkast
en toch
raakt ze het toilet steeds kwijt
in het huis van mijn oma
ruikt het niet meer
zoals toen
ik nog kleiner was
dan zij
alleen de foto van opa
waar ze nu eens op scheldt
dan weer naar lacht
met haar meisjeslach
in het huis van mijn oma
duren de dagen
wel een heel leven
en vraagt ze me
zoals ik vroeger deed
'Je blijft toch nog even?'
dat heet De Rieg
en niemand die haar zeggen kan
wat het betekent
want dat kost tijd
het huis van oma
is net zo groot
als mijn kleerkast
en toch
raakt ze het toilet steeds kwijt
in het huis van mijn oma
ruikt het niet meer
zoals toen
ik nog kleiner was
dan zij
alleen de foto van opa
waar ze nu eens op scheldt
dan weer naar lacht
met haar meisjeslach
in het huis van mijn oma
duren de dagen
wel een heel leven
en vraagt ze me
zoals ik vroeger deed
'Je blijft toch nog even?'
987
Ze wilde leren zeilen, dus had hij een bootje gehuurd.
De 987 was precies waar ze op hoopte.
Een lelijk klotsend ding, maar je kon vanuit je bed naar de sterren kijken.
Hij leerde haar de fok bedienen.
Zij was de beste winch-gorilla die hij ooit had gekend.
De sexieste in ieder geval.
In de haven keek zij, hoe hij de boot parkeerde.
Vanaf de steiger hoorde ze iemand zeggen ‘netjes hoor’.
En zij keek goedkeurend naar hem, en zei met haar armen over elkaar, ‘netjes hoor’,
en gaf hem 987 zoenen.
De 987 was precies waar ze op hoopte.
Een lelijk klotsend ding, maar je kon vanuit je bed naar de sterren kijken.
Hij leerde haar de fok bedienen.
Zij was de beste winch-gorilla die hij ooit had gekend.
De sexieste in ieder geval.
In de haven keek zij, hoe hij de boot parkeerde.
Vanaf de steiger hoorde ze iemand zeggen ‘netjes hoor’.
En zij keek goedkeurend naar hem, en zei met haar armen over elkaar, ‘netjes hoor’,
en gaf hem 987 zoenen.
Snapshot
Blote voeten op het dashboard, haren wapperen in de wind, jazz en sax, rode lampjes radio, een ver te zoeken ratio, een nacht waarin ik vind, dat jij en ik, ik en jij, wij horen hier en bij elkaar, sssst, zegt hij, wees maar stil, kijk naar mij en luister naar, vingertoppen op een bruine arm, licht als een landende vlinder, weet hij nou, dat ik het weet, vertwijfelde onzekerheid, ik voel zijn hand en zinder, van weet-ik-veel wat dit eigenlijk is, is dit wel wat, of alweer weg, is hij het wel, ik ben het echt, heb ik gezegd, dat jij mijn zon bent, dan mijn maan, een oranje boven zee, geen idee waar hij naartoe wil gaan, het maakt niet uit want ik ga mee, ik wil dat hij wil, dat hij het weet, waarheen ik wil met hem vannacht, en morgen en ook overdag, en misschien ook volgend jaar, dat hij en ik, ik en hij, wij horen bij elkaar, blote voeten op het dashboard, een oranje maan boven een stille zee, mijn geheugen maakt een foto, een foto in 3-D, stop maar hier, want weet je, hee, ik vind jou zo erg, zo erg lief, en voor ik de moed, die ik heb vergaard, onmiddellijk weer verlies, ik vind nog meer, nog meer van jou, ssst zegt hij, wees maar stil, jazz en sax, de radio, rode zoenen in adagio, volledig van de kaart, hij voelt het ook, dat denk ik nog, en alles gaat in sneltreinvaart.
Geluk om 07.00 uur 's ochtends
Als jij ‘s morgens wakker wordt
met je peenhaar alle kanten op
en je zurig luchtje
zo lekker dichtbij
Als ik je moet zoeken
tussen de lakens
en jij dan hard Boe! roept
en ‘hou van mij’
Je tenen omhoog
die ik moet kussen
dan weer even
bovenop me staan
Jij kan zo mooi stralen
en duikelen en draaien
nog een keer heerlijk
dicht tegen me aan
Je wang tegen de mijne
die ik moet kussen
alleen meneer de Aap
komt hier nog tussen
Grote liefde
sterk verkleind
hou ik nou jou
of hou jij mij overeind?
Geluk om 07.00 uur 's ochtends is ook hier te vinden.
met je peenhaar alle kanten op
en je zurig luchtje
zo lekker dichtbij
Als ik je moet zoeken
tussen de lakens
en jij dan hard Boe! roept
en ‘hou van mij’
Je tenen omhoog
die ik moet kussen
dan weer even
bovenop me staan
Jij kan zo mooi stralen
en duikelen en draaien
nog een keer heerlijk
dicht tegen me aan
Je wang tegen de mijne
die ik moet kussen
alleen meneer de Aap
komt hier nog tussen
Grote liefde
sterk verkleind
hou ik nou jou
of hou jij mij overeind?
Geluk om 07.00 uur 's ochtends is ook hier te vinden.
De Drie Musketiers en een wielrenbroekje
Ik leerde hem kennen
in een obscure kroeg
waar een rookgordijn
van eenzaamheid hing
in de kroeg genaamd
De Drie Musketiers
maakten drank en drugs
geen uitzondering
mooie vrouwen zonder tanden
hoeren zonder klanten
mannen droegen een tasje
met daarin hun ziel
lachen werd verward
met braken
m’n linkerskate bleef
aan de drempel haken
toen ik bovenop hem viel
mijn wielrenbroek
ging hem niet onopgemerkt
voorbij
naast hem
was nog wel
een plaatsje vrij
open 24 uur per dag
maar zo lang
bleven we niet....
De Drie Musketiers en een wielrenbroekje is ook hier te vinden.
in een obscure kroeg
waar een rookgordijn
van eenzaamheid hing
in de kroeg genaamd
De Drie Musketiers
maakten drank en drugs
geen uitzondering
mooie vrouwen zonder tanden
hoeren zonder klanten
mannen droegen een tasje
met daarin hun ziel
lachen werd verward
met braken
m’n linkerskate bleef
aan de drempel haken
toen ik bovenop hem viel
mijn wielrenbroek
ging hem niet onopgemerkt
voorbij
naast hem
was nog wel
een plaatsje vrij
open 24 uur per dag
maar zo lang
bleven we niet....
De Drie Musketiers en een wielrenbroekje is ook hier te vinden.
Op een klein stationnetje
Hij spoort niet, maar weet wel heel veel van treinen.
Op zolder heeft hij ze in het klein, en hij behandelt ze met een tederheid als waren het pasgeboren muisjes.
Zijn fluit is hem afgenomen, want hij blies er ook ‘s nachts op.
Hij weet best dat ze hem fluisterend ‘de hondenkop‘ noemen.
Nu mag hij ook niet meer spotten, ze zeggen dat hij zijn tijd beter kan besteden.
Daarom kijkt hij nu naar astro-tv.
Op zolder heeft hij ze in het klein, en hij behandelt ze met een tederheid als waren het pasgeboren muisjes.
Zijn fluit is hem afgenomen, want hij blies er ook ‘s nachts op.
Hij weet best dat ze hem fluisterend ‘de hondenkop‘ noemen.
Nu mag hij ook niet meer spotten, ze zeggen dat hij zijn tijd beter kan besteden.
Daarom kijkt hij nu naar astro-tv.
Oudhollandsch asbakwerpen
hè ja,
laten we weer eens
een potje Oudhollands
ruzie maken
en kijken
wie het verste kan gooien
met de asbakken
hè ja,
laten we weer eens
onze stembanden verrekken
en daarna gezellig
mijn spullen pakken
hè ja,
laten we weer eens
verwijten toebijten
en een marathon lopen
van scheldwoorden
de tirade
een façade
liefde
beklijven
hè ja,
een nieuwe ronde
stoten onder de gordel
toegestaan
het moet wel
leuk blijven
laten we weer eens
een potje Oudhollands
ruzie maken
en kijken
wie het verste kan gooien
met de asbakken
hè ja,
laten we weer eens
onze stembanden verrekken
en daarna gezellig
mijn spullen pakken
hè ja,
laten we weer eens
verwijten toebijten
en een marathon lopen
van scheldwoorden
de tirade
een façade
liefde
beklijven
hè ja,
een nieuwe ronde
stoten onder de gordel
toegestaan
het moet wel
leuk blijven
Vrijdagavond
Ik hoor mezelf praten
Tegen iemand met een wenkbrauwpiercing
En speel in een film
Waarin ik heel charmant overkom
In een hoek gesmeten
Een vormeloze bult jassen
De mijne onderop
Verstrengeld om een ledemaat
Sommigen drukken me aan de borst
En bezweren een vriendschap
Die al een poos gestorven is
Maar refereert aan vroeger tijden
We nemen er nog een
Om de leegte te vullen
Vrijdagavond is ook hier te vinden onder mijn alter ego Mika.
Tegen iemand met een wenkbrauwpiercing
En speel in een film
Waarin ik heel charmant overkom
In een hoek gesmeten
Een vormeloze bult jassen
De mijne onderop
Verstrengeld om een ledemaat
Sommigen drukken me aan de borst
En bezweren een vriendschap
Die al een poos gestorven is
Maar refereert aan vroeger tijden
We nemen er nog een
Om de leegte te vullen
Vrijdagavond is ook hier te vinden onder mijn alter ego Mika.
Borsten
Ze vindt haar borsten niet meer mooi.
In een poging ze te verfraaien, houdt ze ze met duct-tape op hun plaats.
Rondjesdraaiend en trots komt ze de slaapkamer in.
Hoe ik ze zo vind, vraagt ze, haar borsten als dreigende koplampen steeds dichterbij.
Er volgen dagen van opgerolde stukjes tape in bed.
In mijn borsthaar. In haar shirts.
Op dag 6 kan ik het niet meer aanzien, en doe haar een push-up cadeau.
Zie je wel dat je ze niet meer mooi vindt, huilt ze.
Ze gooit haar armen in wanhoop omhoog en haar borsten vallen omlaag.
In een poging ze te verfraaien, houdt ze ze met duct-tape op hun plaats.
Rondjesdraaiend en trots komt ze de slaapkamer in.
Hoe ik ze zo vind, vraagt ze, haar borsten als dreigende koplampen steeds dichterbij.
Er volgen dagen van opgerolde stukjes tape in bed.
In mijn borsthaar. In haar shirts.
Op dag 6 kan ik het niet meer aanzien, en doe haar een push-up cadeau.
Zie je wel dat je ze niet meer mooi vindt, huilt ze.
Ze gooit haar armen in wanhoop omhoog en haar borsten vallen omlaag.
Pokerface
Ze zet de mooiste pokerface op die ik ooit gezien heb.
Mijn vrienden komen alleen nog maar een kaartje leggen als zij er is.
Gisteren moest ik sigaren voor haar meenemen.
"Want dat hoort bij poker", zei ze.
Ze won weer alle pinda’s.
Dat haar royal flush een joker bevat, maakt ons niets uit. Zolang ze haar pokerface maar opzet.
’s Avonds in bed vraagt ze me of ik haar liet winnen.
“Nee schat, je hebt het zelf gedaan", zeg ik zoals ze horen wil.
Venijnig zegt ze dat ze dat wel weet.
Want ik ben zo doorzichtig als glas, lacht ze.
Mijn vrienden komen alleen nog maar een kaartje leggen als zij er is.
Gisteren moest ik sigaren voor haar meenemen.
"Want dat hoort bij poker", zei ze.
Ze won weer alle pinda’s.
Dat haar royal flush een joker bevat, maakt ons niets uit. Zolang ze haar pokerface maar opzet.
’s Avonds in bed vraagt ze me of ik haar liet winnen.
“Nee schat, je hebt het zelf gedaan", zeg ik zoals ze horen wil.
Venijnig zegt ze dat ze dat wel weet.
Want ik ben zo doorzichtig als glas, lacht ze.
Abonneren op:
Posts (Atom)