Ik leerde hem kennen
in een obscure kroeg
waar een rookgordijn
van eenzaamheid hing
in de kroeg genaamd
De Drie Musketiers
maakten drank en drugs
geen uitzondering
mooie vrouwen zonder tanden
hoeren zonder klanten
mannen droegen een tasje
met daarin hun ziel
lachen werd verward
met braken
m’n linkerskate bleef
aan de drempel haken
toen ik bovenop hem viel
mijn wielrenbroek
ging hem niet onopgemerkt
voorbij
naast hem
was nog wel
een plaatsje vrij
open 24 uur per dag
maar zo lang
bleven we niet....
De Drie Musketiers en een wielrenbroekje is ook hier te vinden.
